Profesjonalny Trader – Andrew Krieger

Andrew Krieger
J2T Trade

Andrew Krieger znany jest przede wszystkim ze złamania Banku Rezerw Nowej Zelandii, o czym będziesz mógł przeczytać w dalszej części tego artykułu. Krieger to absolutny szczyt spekulacji walutowej – jest to były trader słynnych banków Salomon Brothers oraz Bankers Trust, a także późniejszy członek spekulacyjnego dream teamu funduszu Quantum pod skrzydłami Georga Sorosa. Krieger, zaraz po dołączeniu w 1986 roku do Bankers Trust bardzo szybko zyskał sławę jako doskonały trader i dzięki temu jego pracodawca podniósł limit zarządzanego przez niego kapitału do 700 milionów dolarów ze standardowych 50 milionów, co pozwoliło mu zostać legendą walutowej spekulacji.

Andrew Krieger kontra dolar nowozelandzki

Jesień 1987 roku, Andy Krieger jako trader w Bankers Trust, Black Monday i giełdowy krach w Stanach Zjednoczonych, w wyniku którego w trakcie jednej sesji wartość spółek z Dow Jones Industrial Average (DJIA) spada o ponad 20 procent. W wyniku paniki amerykańskich inwestorów wszyscy zaczynają uciekać od dolara amerykańskiego windując tym samym kursy innych walut w stosunku do dolara amerykańskiego. Jedną z takich skrajnie „wywindowanych” walut jest wówczas dolar nowozelandzki, który do dziś uważany jest za tak zwaną „bezpieczną przystań” (z angielskiego safe haven). Jest tak dlatego, ponieważ Nowa Zelandia jest stosunkowo niezależna od tego, co dzieje się na rynkach zachodnich, przy jednoczesnym zachowaniu wysokiej płynności jej waluty oraz silnej i stabilnej sytuacji politycznej i gospodarczej (w uproszczeniu oczywiście, bo postrzeganie walut przez rynki finansowe jest, jak się można domyślić, nieco bardziej skomplikowane).

Wracając jednak do sedna – amerykańska giełda jest wyprzedana, wszyscy pozbywają się dolara amerykańskiego, a wartość dolara nowozelandzkiego jest nienaturalnie wywindowana. I to właśnie na tym przewartościowaniu popularnego Kiwi (bo tak nazywany jest dolar nowozelandzki wśród traderów) skupia się Andy Krieger. Doszedł on do wniosku, że Nowa Zelandia będzie dość łatwa do „manipulacji” kursowej, ponieważ posiada stosunkowo niewielką gospodarkę oraz obliczył, że używając opcji jest w stanie ustawić krótką pozycję na dolarze nowozelandzkim, która przekroczyłaby podaż nowozelandzkiej waluty. I jak policzył, tak zrobił.

Rynek na początku postawił się Krieger’owi, tak samo z resztą jak, co zrozumiałe, Bank Rezerw Nowej Zelandii (Reserve Bank of New Zealand – jeżeli interesuje Cię historia banków centralnych to w tym artykule znajdziesz wszystkie najważniejsze informacje dotyczące banku centralnego kraju, w którym nakręcono Władcę Pierścieni). Bank Rezerw Nowej Zelandii nie tylko starał się powstrzymać Kriegera za pomocą swoich rezerw, ale także poprosił go o zaprzestanie ataku. Krieger jednak nie odpuścił, a rynek zmienił front i stanął za słynnym inwestorem, a przeciwko nowozelandzkiemu bankowi centralnemu. Reserve Bank of New Zealand, z racji ogromnej krótkiej pozycji przeciwko jego walucie musiał skapitulować, ponieważ nie miał rezerw, które pozwoliłyby na niedopuszczenie do wyłamania kursu. Na koniec dnia kurs dolara nowozelandzkiego spadł o 5% przy dziennej amplitudzie notowań na poziomie 10%. Za dużą część tej straty odpowiada jednoosobowo Andrew Krieger, jednak nie da się ukryć, że fakt posiadania rynku po swojej stronie bardzo mu pomógł – podobnie było w przypadku późniejszych ataków Georga Sorosa na funta szterlinga i Stanleya Druckenmillera na niemiecką markę.

FP Markets

Trzeba również przyznać, że Andy Krieger miał możliwości, których pozazdrościć mógł mu niemal każdy trader – managerowie Bankers Trust darzyli go tak wielkim zaufaniem, że udzielili mu limitu inwestycyjnego na poziomie 700 milionów dolarów (14 razy więcej niż wynosiły standardy). Poza tym miał również możliwość wykorzystania dźwigni finansowej 400:1. Takie zaplecze finansowe pozwoliło mu na spowodowanie krachu walutowego w Nowej Zelandii, ponieważ w przeciwieństwie do Kriegera, Bank Rezerw Nowej Zelandii nie miał wystarczająco dużo kapitału do obrony kursu – nie mógł mieć, jeżeli Krieger krótką pozycją na kiwi objął całą podaż nowozelandzkiego pieniądza.

Bankers Trust na transakcji Kriegera zarobiło w jeden dzień (według różnych szacunków) od 220 do 300 milionów dolarów, przy zaangażowaniu kapitału w granicach 700 milionów do jednego miliarda dolarów. Sam Krieger otrzymał z kolei bonus w wysokości 1% górnej granicy dzisiejszych szacunków, czyli 3 miliony dolarów. Trader uznał, że premia była tak niska, że nie widzi już swojej kariery w Bankers Trust, po czym odszedł całkowicie nieusatysfakcjonowany tym, jak niewdzięcznie zachowali się po tym sukcesie jego szefowie. Warto dodać, że odszedł nie do byle kogo, a samego George’a Sorosa. Atak Kriegera na dolara nowozelandzkiego, jest uważany za jeden z trzech najbardziej widowiskowych ataków spekulacyjnych w historii rynku walutowego (oczywiście obok wspomnianych wcześniej ataków Georga Sorosa na funta szterlinga i Stanleya Druckenmillera na markę niemiecką).

Kilka słów o pracodawcy Andy’ego Kriegera – Bankers Trust

Bankers Trust powstał 24 marca 1903 roku z inicjatywy kilku nowojorskich banków z kapitałem początkowym w wysokości 1,5 miliona dolarów. Celem trustu było świadczenie usług dla indywidualnych klientów stanowych oraz dla krajowych banków. Bankers Trust poza świadczeniem standardowych, detalicznych usług bankowych i powierniczych funkcjonował jako „bank bankierów” – przechowywał rezerwy innych banków oraz funduszy powierniczych, kredytował te instytucje itp. Choć grupa banków, które powołały do życia Bankers Trust była dość obszerna, to realny wpływ na funkcjonowanie Bankers Trust miały jedynie trzy osoby – trzech współpracowników ze słynnego J.P. Morgan. Bankers Trust zarządzany był bezpośrednio przez John’a Pierponta Morgana, z kolei stanowisko prezydenta tej instytucji piastował przemysłowiec, a później także finansista i prezydent Liberty National Bank – Edmund C. Converse.

Bankers Trust szybko stał się drugą największą spółką powierniczą w Stanach Zjednoczonych, która praktycznie rzecz biorąc zdominowała Wall Street. Podczas paniki z 1907 roku Bankers Trust ściśle współpracował z J.P. Morgan aby uniknąć konsekwencji rynkowego złamania i utrzymać płynność finansową. Operacja ta się udała, a niedługo po uporaniu się z kryzysem, bo już w roku 1911, Bankers Trust dokonał przejęcia Mercantile Trust Company, a rok później także Manhattan Trust Company.

W 1914 roku stanowisko prezydenta przejął Benjamin Strong Jr. Edmund C. Converse został wówczas prezydentem Astor Trust Company – innej spółki J.P. Morgana. Benjamin Strong Jr. kierował Bankers Trust jedynie niecały rok, po czym objął stanowisko pierwszego gubernatora nowojorskiej Rezerwy Federalnej. W 1917 roku członkiem Rezerwy Federalnej stał się Bankers Trust.

Poważne zmiany nastąpiły w roku 1980, kiedy to Bankers Trust przestał świadczyć usługi bankowości detalicznej. Ta część biznesu została sprzedana, jednak nie bez perturbacji – początkowo kupującym miał być Bank of Montreal, jednak negocjacje upadły w wyniku braku porozumienia dotyczącego włączenia (lub nie włączania) do transakcji spółki BankAmericard (VISA). Ostatecznie oddziały detaliczne Bankers Trust znalazły się w rękach Republic National Bank of New York. Po dopięciu projektu pozbycia się bankowości detalicznej Bankers Trust zaczął królować, pod kierownictwem Charles’a Sanforda, na rodzącym się rynku instrumentów pochodnych. Trust stał się liderem w zakresie zarządzania ryzykiem oraz specjalizował się w tradingu oraz produktach innowacyjnych. Co ciekawe Bankers Trust nie korzystał z zewnętrznego oprogramowania transakcyjnego takiego jak ten dostarczany przez Reuters, a zamiast tego stworzył, rękami niewielkiego zespołu londyńskich programistów, swój własny system tradingowy BIDDS – Broadgate Information Data Distribution System.

Ogromnym ciosem dla reputacji Bankers Trust były straty poniesione na instrumentach pochodnych, które uderzyły w kilku potężnych klientów instytucjonalnych – dwóch z nich Gibson Greetings oraz Procter & Gamble wytoczyło nawet sprawy sądowe przeciwko Bankers Trust i zdołało je wygrać.

W 1997 roku Bankers Trust nabył funkcjonujący od 1800 roku, pierwszy amerykański bank inwestycyjny – Alex. Brown & Sons. Katastrofalny był dla Bankers Trust rok 1998 – bank poniósł potężne straty latem tego roku, przyznał się także do oszustw na poziomie instytucjonalnym i został przejęty przez Deutsche Bank w listopadzie 1998 za 10,1 miliarda dolarów. Niemiecki gigant nie pozostawił sobie jednak całości Bankers Trust na długo – w 1999 roku sprzedał australijską część Bankers Trust przedsiębiorstwu Principal Financial Group (który następnie sprzedał dywizję bankowości inwestycyjnej do Macquarie Group a dywizję zarządzania aktywami do Westpac). Z kolei w roku 2003 dywizja Trust and Custody należąca wciąż do Deutsche Banku sprzedana została bankowi State Street Corporation.

To koniec tego artykułu, ale dopiero początek Twojej przygody z rynkami finansowymi. Przed Tobą długa droga, ale lepiej w pierwszej kolejności poćwiczyć. Rachunek demonstracyjny to najlepszy sposób, aby przetestować zdobytą wiedzę w praktyce. Otwórz bezpłatne konto demo z wirtualnymi pieniędzmi już dziś!

OTWIERAM KONTO DEMO

Trading Coach
Trader z wieloletnim doświadczeniem, który poza inwestowaniem dzieli się również swoją pasją do rynków z mniej doświadczonymi inwestorami. Długi staż na rynku pozwolił mu sprawdzić na własnym rachunku wiele strategii, koncepcji i podejść do rynków, dzięki czemu stanowi istną kopalnię wiedzy na tematy tradingowe. W swoim podejściu najczęściej wykorzystuje kombinację analizy fundamentalnej i technicznej, w celu doboru jak najlepszego momentu wejścia i wyjścia z pozycji.