Euro – wspólna waluta i jej historia

J2T Trade

Euro (EUR, ) to europejska waluta wprowadzona w miejsce walut krajowych. W formie gotówkowej występuje od 1 stycznia 2002 roku. Jest to prawny środek płatniczy w 19 państwach tworzących strefę euro: Austrii, Belgii, Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Luksemburgu, Niemczech, Portugalii, Włoszech, Słowenii, Cyprze, Malcie, Słowacji, Estonii, Łotwie i Litwie, we francuskich terytoriach zależnych: Gujanie Francuskiej, Gwadelupie, Martynice, a także wyspach Majotta i Reunion oraz w Saint-Barthélemy, Saint-Martin i Saint-Pierre i Miquelon. Na podstawie umów z Unią Europejską Euro funkcjonuje także w Andorze, Monako, San Marino i Watykanie, a mimo braku umów z UE także w Czarnogórze i Kosowie.

Euro jest drugą najważniejszą walutą świata (po dolarze amerykańskim). Za jej stabilność odpowiada Europejski Bank Centralny (European Central Bank, ECB), który przejął większość obowiązków od banków centralnych krajów, które wymieniły swoje waluty na euro. Więcej odnośnie EBC przeczytasz w tym artykule.

Historia wspólnej waluty Euro

Choć euro w powszechnym obiegu pojawiło się dopiero w 2002 roku to jego historia jest zdecydowanie dłuższa i leży u podstaw budowy Unii Europejskiej. Pierwsze pomysły na utworzenie Unii Walutowej usłyszeć można było już w latach 60. ubiegłego stuleci. Plan wprowadzenia wspólnej waluty utworzono jednak dopiero w kolejnej dekadzie, a pod jej koniec, 1979 roku powstał Europejski System Walutowy. Na jego bazie utworzona została ECU (European Currency Unit), czyli jednostka rozliczeniowa ESW, która używana była w latach 1979 – 1998. Pojawienie się euro było możliwe dzięki zawiązaniu unii celnej, co pozwoliło na integrację gospodarczą krajów Europy Zachodniej, a także dzięki upadkowi systemu kursu walutowego, co doprowadziło do zbyt dużych wahań na rynku walutowym. Nazwa euro pojawiła się w 1995 roku w Madrycie. W tym samym czasie utworzono także system TARGET, który dokonuje automatycznych przeliczeń walut narodowych na EUR.

Od 1 stycznia 1999 roku euro pojawiło się w transakcjach bezgotówkowych w 11 krajach – Austrii, Belgii, Finlandii, Francji, Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Luksemburgu, Niemczech, Portugalii i Włoszech, a trzy lata później wprowadzono euro w formie gotówkowej w wyżej wymienionych państwach oraz w Grecji. 3 kraje, które nie przystąpiły do strefy euro, mimo że były członkami Unii Europejskiej to Wielka Brytania, Szwecja oraz Dania. Warto zauważyć, że kraje te nie należą do strefy euro do dziś – Brytyjczycy rozliczają się w funcie szterlingu, a Szwedzi i Duńczycy w koronach – odpowiednio szwedzkiej i duńskiej.

FP Markets

Władze monetarne w strefie euro

Za wspólną europejską walutę odpowiada Europejski Bank Centralny, który powstał 1 czerwca 1998 roku, w momencie wejścia w życie nominacji na członków Zarządu EBC. Europejski Bank Centralny jako bank centralny całej strefy euro odpowiada w strefie euro praktycznie za to, za co Narodowy Bank Polski odpowiada na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Najważniejsze zadania EBC to nadzorowanie systemów bankowych w krajach strefy euro, emisja euro i utrzymanie stabilności cen w strefie euro, zbieranie danych statystycznych i prowadzenie na ich podstawie polityki pieniężnej oraz organizacja systemów płatniczych – przede wszystkim systemu TARGET. Prekursorem Europejskiego Banku Centralnego był Europejski Instytut Walutowy (European Monetary Institute, czyli EMI) – instytucja funkcjonująca od 1 stycznia 1994 roku (została powołana w wyniku podpisania traktatu o Unii Europejskiej w Maastricht) do 1 stycznia 1999 roku, kiedy działalność rozpoczął Eurosystem, czyli EBC wraz z bankami centralnymi krajów członkowskich.


EkonomistaEkonomista radzi:

Czy wiesz, że na zmianach kursu euro możesz zarobić, zarówno kiedy kurs euro spada, jak i rośnie? Sprawdź, jak to działa na rachunku demo – na wirtualnych środkach. Zarejestruj się i pamiętaj – praktyka czyni mistrza.


Banknoty i monety Euro

Monety Euro

Wszystkie monety euro posiadają identyczne rewersy, na których widnieje mapa Europy i nominał. Awersy monet zawierają różne symbole narodowe poszczególnych krajów strefy euro – są to monety 1, 2, 5, 10, 20 i 50 centów oraz 1 i 2 euro.

Banknoty europejskie mają dwa rodzaje nadruków – serie 2001 i 2002 nieco różnią się od nowszej serii 2013, nazywanej serią Europa. Banknoty mają nominały 5, 10, 20, 50, 100, 200 oraz 500 euro.

Banknoty Euro

Zacznijmy od awersów banknotów ze starszych serii. Na awersie 5 euro znajduje się brama z okresu klasycznego, na 10 euro brama w stylu romańskim, na 20 euro gotyckie okna, na 50 euro okna renesansowe, na 100 euro barokowa brama, na 200 euro okna secesyjne, a na 500 euro okna XX – wiecznego biurowca.

Na rewersach znajdują się mosty odpowiadające epokom z awersu. Jeśli chodzi o kolory, to 5 euro jest szare, 10 euro czerwone, 20 euro niebieskie, 50 euro pomarańczowe, 100 euro zielone, 200 euro żółte, a 500 euro fioletowe. Na stan maj 2016 na rynku pojawiły się trzy banknoty z nowej serii Europa – 5, 10 oraz 20 euro. Różnią się one nieco odświeżoną szatą graficzną, aby umożliwić dodanie nowych zabezpieczeń, jednak ich motyw i kolor został praktycznie niezmieniony. Dwa z nowych zabezpieczeń przedstawiają portret mitologicznej postaci Europy, od której pochodzi nazwa kontynentu i nazwa serii nowych banknotów .

EUR – ciekawostki związane z euro

Najważniejszą ciekawostką związaną ze wspólną europejską walutą są kursy wymiany walut narodowych za jedno euro w momencie wejścia poszczególnych krajów do strefy euro.

  • 0,787564 funta irlandzkiego (IEP, 1 stycznia 2002 roku),
  • 1,95583 marki niemieckiej (DEM, 1 stycznia 2002 roku),
  • 2,20371 guldena holenderskiego (NLG, 1 stycznia 2002 roku),
  • 5,94573 marki fińskiej (FIM, 1 stycznia 2002 roku),
  • 6,55957 franków francuskich (FRF, 1 stycznia 2002 roku),
  • 6,55957 franków monakijskich (MCF, 1 stycznia 2002 roku),
  • 13,7603 szylinga austriackiego (ATS, 1 stycznia 2002 roku),
  • 40,3399 franków belgijskich (BEF, 1 stycznia 2002 roku),
  • 40,3399 franków luksemburskich (LUF, 1 stycznia 2002 roku),
  • 166,386 pesety hiszpańskiej (ESP, 1 stycznia 2002 roku),
  • 200,482 escudo portugalskiego (PTE, 1 stycznia 2002 roku),
  • 340,75 drachmy greckiej (GRD, 1 stycznia 2002 roku),
  • 1936,27 lira sanmaryńskiego (SML, 1 stycznia 2002 roku),
  • 1936,27 lira watykańskiego (VAL, 1 stycznia 2002 roku),
  • 1936,27 lira włoskiego (ITL, 1 stycznia 2002 roku),
  • 239,64 tolarów słoweńskich (SIT, 1 stycznia 2007 roku),
  • 0,4293 liry maltańskiej (MTL, 1 stycznia 2008 roku),
  • 0,585274 funta cypryjskiego (CYP, 1 stycznia 2008 roku),
  • 30,126 koron słowackich (SKK, 1 stycznia 2009 roku),
  • 15,6466 koron estońskich (EEK, 1 stycznia 2011 roku),
  • 0,702804 łata łotewskiego (LVL, 1 stycznia 2014 roku),
  • 3,45280 lita litewskiego (LTL, 1 stycznia 2015 roku).

Euro na rynku Forex

Euro to druga najpopularniejsza waluta na rynku międzybankowym, po dolarze amerykańskim. Wraz z dolarem amerykańskim tworzy najpopularniejszą parę walutową EUR/USD. Odpowiada za około 20% obrotu na rynku walutowym. EUR jest jedyną walutą, która nie stanowi w żadnej parze walutowej waluty kwotowanej – wszystkie waluty, łącznie z USD są kwotowane na rynku Forex wobec euro (EURUSD, EURNZD, EURJPY, EURGBP itd.).

Kliknij i sprawdź, jak handlować CFD na EURPLN ↓

Siła euro wynika z faktu, że reprezentuje ona interesy większej części kontynentu, a strefa euro, jako całość jest drugą (po USA) największą gospodarką świata. Warto pamiętać, że choć duża część krajów Unii Europejskiej nie należy do strefy euro to i tak większość ich handlu (prowadzonego z innymi krajami Unii) rozliczana jest w euro , co podnosi rangę waluty. Euro jest jedną z niewielu walut honorowanych praktycznie w każdym zakątku świata.

To koniec tego artykułu, ale dopiero początek Twojej przygody z rynkami finansowymi. Przed Tobą długa droga, ale lepiej w pierwszej kolejności poćwiczyć. Rachunek demonstracyjny to najlepszy sposób, aby przetestować zdobytą wiedzę w praktyce. Otwórz bezpłatne konto demo z wirtualnymi pieniędzmi już dziś!

OTWIERAM KONTO DEMO

Ekonomista
Doktor nauk ekonomicznych. Posiada dogłębną wiedzę z zakresu makroekonomii, finansów i instrumentów finansowych takich jak akcje, obligacje i instrumenty pochodne. Doskonale rozumie mechanizmy funkcjonowania rynków finansowych i instytucji działających w ich obrębie – giełd, regulatorów i banków centralnych. Praktyk rynkowy – potrafi przełożyć wiedzę teoretyczną na praktyczne aspekty inwestowania i wykorzystać je na realnym rynku.