Bank Rezerw Australii, z angielskiego Reserve Bank of Australia, w skrócie RBA, powstał w 1960 roku. Siedziba australijskiego banku centralnego znajduje się tam gdzie australijskie centrum finansowe, czyli w Sydney, stolicy stanu Nowa Południowa Walia. Oddziały banku znajdują się w Adelaide w stanie Australia Południowa, w Brisbane w stanie Queensland, w Canberze w Australijskim Terytorium Słonecznym, w Melbourne w Stanie Victoria oraz w Perth w stanie Australia Zachodnia. Oprócz tego biura Reserve Bank of Australia znajdują się w Londynie oraz Nowym Jorku.
Bank Rezerw Australii odpowiada za utrzymanie stabilności systemu finansowego oraz cen, a także emitowania australijskich znaków pieniężnych. Do jego zadań należy także prowadzenie obsługi bankowej agencji rządowych oraz niektórych zagranicznych banków centralnych oraz instytucji państwowych oraz zarządzanie rezerwami dewizowymi i rezerwami złota. Wszystkie kwestie dotyczące działalności centralnego banku Australii określone są w Reserve Bank Act 1959. Wynika z niego, że obowiązkiem Banku Rezerw Australii jest zapewnienie, aby polityka monetarna i bankowa RBA była ukierunkowana na osiągnięcie jak największych korzyści dla narodu australijskiego i by uprawnienia banku były wykorzystywane w taki sposób, aby utrzymać stabilną wartość waluty, doprowadzić do pełnego zatrudnienia w Australii, zapewnić wzrost gospodarczy oraz dobrobyt narodowi australijskiemu.
Historia Reserve Bank of Australia
Pomysł utworzenia australijskiego banku centralnego pojawił się w połowie XIX wieku. Poważniej do tej kwestii zaczęto jednak podchodzić dopiero w latach 90. XIX wieku w związku z praktycznym upadkiem sektora finansowego i bankowego na początku tej dekady. Australijska Partia Pracy zdecydowała się na utworzenie banku centralnego na terenie Australii w celu zapewnienia bezpiecznych i tanich usług finansowych na terenie najmniejszego kontynentu. W związku z tym w 1908 roku powstał projekt Commonwealth Bank, który miał być połączeniem banku centralnego i banku komercyjnego.
Niestety w 1911 roku wprowadzono przepisy, które praktycznie rzecz biorąc wciąż nie utworzyły australijskiego banku centralnego, ponieważ jedyną funkcją powołanego przez rząd banku, poza działalnością komercyjną, była funkcja bankiera australijskiego rządu. Prawa do emisji australijskiej waluty utrzymał australijski skarb państwa. Commonwealth Bank of Australia stopniowo jednak przejmował funkcje banku centralnego, a w związku z problemami handlowymi w latach 1914-1918 wynikającymi z trwania pierwszej wojny światowej, Commonwealth Bank of Australia zaczął zarządzać długiem rządu Australii. Niemniej jednak pod koniec wojny bank ten wciąż odgrywał pierwszoplanową rolę w zakresie usług komercyjnych.
Warto wspomnieć, że w wyniku ogromnych kosztów poniesionych w I wojnie światowej Australia, podobnie jak Wielka Brytania i kilka innych części Imperium Brytyjskiego, odeszła od parytetu złota. Wartość funta australijskiego pozostawała jednak powiązana z funtem szterlingiem. Inflacja w Australii była mniejsza niż w Wielkiej Brytanii, ale większa niż w Stanach Zjednoczonych. Potrzeba utworzenia banku centralnego „z prawdziwego zdarzenia” pojawiła się w związku z potrzebą cięcia wydatków w celu zmniejszenia powojennego zadłużenia. Szef Commonwealth Bank of Australia – Denison Miller argumentował, że prawa do emisji australijskiej waluty powinny zostać przeniesione ze skarbu państwa do jego banku, również w związku z tym, że dysponował on większą ilością pracowników i większą bazą wiedzy na temat polityki monetarnej.
Ekonomista radzi:
Reserve Bank of Australia odpowiada za podaż pieniądza i wysokość stóp procentowych w Australii. Oba te czynniki mają bezpośredni wpływ na kurs dolara australijskiego (AUD) do innych walut, między innymi dolara amerykańskiego (USD). Sprawdź aktualne trendy na AUDUSD na bezpłatnym rachunku demo.
W 1920 roku powstał Australian Notes Board (ANB). Pierwszymi zadaniami jakie przyjął na siebie nowy podmiot była regulacja podaży pieniądza w celu redukcji cen i przywrócenia przelicznika wymiany funta australijskiego i złota do poziomów przedwojennych, aby możliwy był powrót do parytetu złota. Aby tego dokonać zatrzymano wymianę waluty na złoto, licząc na to, że obniży to wartość funta australijskiego. Ponadto sprowadzono dodatkowo złoto z Nowego Jorku, a rząd sprzedał papiery wartościowe w celu zmniejszenia efektu ekspansji monetarnej, co było pierwszą operacją otwartego rynku w historii australijskiej bankowości centralnej.
Prawa do emisji australijskiej waluty zostały przeniesione w 1924 roku do Commonwealth Bank. W tym samym roku wprowadzone zostały poprawki do ustawy o Commonwealth Bank, w wyniku których Australian Notes Board został włączony do Commonwealth Bank. W 1925 roku funt australijski, tak samo z resztą jak funt szterling, powrócił do standardu złota. Po Wielkiej Depresji, w 1931 roku funt australijski został zdewaluowany, a w 1932 roku ponownie zerwano z standardem złota.
Wielkie zmiany nadeszły w 1959 roku, kiedy to uchwalono przepisy, na podstawie których w 1960 roku wszystkie zdania banku centralnego wykonywane przez Commonwealth Bank zostały przeniesione do Reserve Bank of Australia, czyli Banku Rezerw Australii. W połowie lat 60. ubiegłego stulecia wprowadzono w Australii zmienne stopy procentowe. W 1966 funt australijski został zastąpiony dolarem australijskim. W latach 1979-1984 nastąpiła deregulacja australijskiego systemu finansowego.
Cele i zadania Banku Rezerw Australii
Tak jak wspomniane to zostało na początku tego artykułu, prawa i obowiązki dotyczące centralnego banku Australii określone są w Reserve Bank Act 1959 – ustawie przyjętej przez parlament Australii w 1959 roku, na mocy której utworzony został Bank Rezerw Australii. Z ustawy tej wynika, że obowiązkiem Banku Rezerw Australii jest zapewnienie, że polityka monetarna i bankowa RBA będzie ukierunkowana na osiągnięcie jak największych korzyści dla narodu australijskiego i aby uprawnienia banku były wykorzystywane w trzech celach: utrzymania stabilnej wartości australijskiej waluty, doprowadzenia do pełnego zatrudnienia w australijskiej gospodarce oraz doprowadzenia do wzrostu gospodarczego oraz zapewnienia dobrobytu narodowi australijskiemu.
W praktyce jednak australijski bank centralny skupia się wyłącznie na pierwszym celu, czyli utrzymaniu stabilności dolara australijskiego za pomocą kontrolowania inflacji poprzez narzędzia polityki monetarnej. Obecny cel inflacyjny RBA wynosi 2-3% rocznie i jest zbliżony do celów inflacyjnych banków centralnych innych krajów rozwiniętych.
Jako ciekawostkę można podać fakt, że Bank Rezerw Australii jest właścicielem Note Printing Australia, czyli przedsiębiorstwa odpowiadającego z drukowanie dolara australijskiego oraz innych papierów wartościowych.
To koniec tego artykułu, ale dopiero początek Twojej przygody z rynkami finansowymi. Przed Tobą długa droga, ale lepiej w pierwszej kolejności poćwiczyć. Rachunek demonstracyjny to najlepszy sposób, aby przetestować zdobytą wiedzę w praktyce. Otwórz bezpłatne konto demo z wirtualnymi pieniędzmi już dziś!
