Korona czeska i jej historia

Czechy to jeden z najczęściej odwiedzanych krajów przez Polaków. Jednak budzi on nie tylko zainteresowanie turystów. Bliskie sąsiedztwo sprzyja wspólnym interesom – wiele polskich firm ma w Czechach swoich regularnych kontrahentów lub wręcz prowadzi tam swoją działalność. Co więcej, pomimo przynależności do Unii Europejskiej Czesi są nastawieni do waluty euro równie sceptycznie, jak Polacy. W konsekwencji obowiązującą walutą jest korona czeska i najprawdopodobniej nie zostanie ona zastąpiona jeszcze przez długi czas. Czym się ona charakteryzuje? Jaka jest jej historia? Przekonamy się poniżej.

Korona czeska – co to jest?

Korona czeska to, jak sama nazwa wskazuje, jednostka monetarna naszych południowych sąsiadów. Dzieli się ona na 100 halerzy, lecz zostały one wycofane z obiegu w 2009 roku. Międzynarodowy kod ISO korony czeskiej to CZK, można także spotkać się z jej skrótem Kč.

Czechy, podobnie jak Polska, przystępując do Unii Europejskiej zobowiązał się do przyjęcia euro. Co więcej, kraj ten spełnia formalne warunki przyjęcia tej waluty. Jednak ze względu na bardzo niskie poparcie społeczne dla wprowadzenia euro – około 80% Czechów nie chce zrezygnować z korony – czescy politycy nawet nie deklarują wstępnej daty takiego posunięcia, prawdopodobnie więc prędko ono nie nastąpi. Potwierdza to fakt, iż w ostatnim czasie rząd wykreślił wprowadzenie wspólnej waluty z listy priorytetów gospodarczych.

Ile kosztuje 1 korona czeska? Aktualny kurs to 17 groszy.

Korona czeska – monety w obiegu

Obecnie w Czechach, w obiegu można spotkać następujące nominały monet:

• 1 korona
• 2 korony
• 5 koron
• 10 koron
• 20 koron
• 50 koron

W październiku 2003 roku wycofano z obiegu monety 10 halerzy i 20 halerzy. Natomiast monetę o nominale 50 halerzy wycofano z obiegu w dniu 31 sierpnia 2009.

Korona czeska – banknoty

w Czechach możemy natknąć się również na następujące banknoty:

• 100 koron
• 200 koron
• 500 koron
• 1000 koron
• 2000 koron
• 5000 koron

Korona czeska – historia

Korona czeska jest jedną z najmłodszych walut naszego kontynentu. Warto jednak wiedzieć, że historia czeskiej waluty sięga czasów korony czechosłowackiej, a nawet okresu, kiedy w obiegu była korona austro-węgierska.

W styczniu i lutym 1919 roku, gdy kształtowały się podwaliny nowego państwa (Czechosłowacji), na terenie Czech i Słowacji nadal używano starych banknotów z czasów Austro-Węgier. Ówczesny minister finansów Czechosłowacji, Alois Rašín stwierdził, że taka sytuacja nie może trwać dłużej. Na podstawie decyzji wspomnianego ministra, bez wcześniejszej zapowiedzi zamknięto granice kraju. W czasie tej granicznej blokady (26 lutego – 9 marca 1919 r) wszystkie banknoty z czasów Austro-Węgier zostały ostemplowane i przemianowane na korony czechosłowackie.

Czasy korony czechosłowackiej

Jeszcze w tym samym roku wprowadzono nowe banknoty – koronę czechosłowacką. Zaradny minister Rašín odnosił także sukcesy w walce z inflacją. Dzięki temu korona w latach dwudziestych była postrzegana jako jedna z najstabilniejszych walut na Starym Kontynencie. Znacząca dewaluacja korony miała miejsce dopiero w połowie lat trzydziestych. Dzięki temu posunięciu oparta na eksporcie czechosłowacka gospodarka szybko uporała się ze skutkami kryzysu.

Wojna, która wybuchła w 1939 roku, skutkowała wprowadzeniem nowej korony powiązanej kursem z marką. Po upadku III Rzeszy i zakończeniu wojny przywrócono koronę czechosłowacką. Ta jednostka monetarna funkcjonowała aż do 1953 roku. Wtedy Komunistyczna Partia Czechosłowacji posiadająca już pełnię władzy w kraju, przeprowadziła drastyczną reformę monetarną, która uderzała przede wszystkim w zamożniejszych Czechów i Słowaków. Na nową koronę czechosłowacką w praktyce można było wymienić co najwyżej 1500 starych koron. Posiadacze większych kwot oraz papierów wartościowych, dosłownie z dnia na dzień stracili swoje oszczędności. Pamięć o tym wydarzeniu przetrwała wśród Czechów i Słowaków aż do końca istnienia Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej.

Wspólna waluta Czech i Słowacji obowiązywała jeszcze w 1992 roku jako kłopotliwy relikt przeszłości. W latach 1990-1992 obydwa kraje były połączone unią monetarną i wciąż używały starych koron.

Wprowadzenie korony czeskiej i słowackiej

8 lutego 1993 wprowadzono dwie waluty: koronę czeską i koronę słowacką. Najpierw na federalnych banknotach umieszczono czeskie lub słowackie znaczki, później każde z państw drukowało własne banknoty. Federalne monety po rozpadzie unii obowiązywały w obu państwach, dopóki nie wyprodukowano wystarczającej ilości nowych monet.

Po rozdziale każdy z powstałych oddzielnych krajów zaczął prowadzić suwerenną politykę monetarną. Czeska korona w znacznie mniejszym stopniu niż złoty i forint osłabła na skutek inflacji z lat dziewięćdziesiątych. Czeska skumulowana inflacja w latach 1990-1996 była prawie cztery razy mniejsza od analogicznej wartości obliczonej dla Polski. To ugruntowało opinię korony czeskiej jako najbardziej stabilnej waluty w Europie Środkowej.

Korona czeska – ciekawostki

Na awersie współczesnych monet widnieje czeski lew herbowy, taki sam jak w godle państwa. Rewers każdej z nich nawiązuje zaś do historii – mamy tu choćby grafikę przedstawiającą Most Karola w Pradze (5 Kč), katedrę w Brnie (10 Kč) albo zamek królewski na Hradczanach (50 Kč).

Z kolei na awersie obecnie używanych banknotów czeskich widnieje:

• 100 koron: król Karol IV
• 200 koron: pedagog Jan Amos Komenský
• 500 koron: pisarka Božena Němcová
• 1000 koron: historyk František Palacky
• 2000 koron: śpiewaczka Ema Destinnová
• 5000 koron: prezydent Tomáš Masaryk

Co ciekawe, wzory banknotów czeskich nie uległy zmianie od samego początku ich wprowadzenia, czyli od 1993 roku. Przez kolejne lata, modyfikowano jedynie zabezpieczenia.

W ostatnich latach swojego funkcjonowania, monety halerzowe były już zupełnie bezużyteczne, a koszt ich produkcji dwukrotnie przekraczał nominalną wartość. Wielu Czechów zgromadziło więc w domach kilogramy niepotrzebnych halerzy.