Dolar kanadyjski i jego historia

Dolar kanadyjski, oznaczany jak reszta dolarów $, a w celu uniknięcia pomyłki C$, a także CAD (kod ISO) jest oficjalną walutą Kanady. Dolar kanadyjski dzieli się na 100 centów. Potocznie waluta ta określana jest jako „loonie”, a nazwa ta wzięła się od potocznego nazewnictwa jednodolarówki, na której znajduje się common loon – wodny ptak wędrowny (nur lodowiec). Największą popularność nazwa ta zyskała wśród traderów walutowych.

Historia dolara kanadyjskiego

Wprowadzenie kanadyjskiej waluty zostało wymuszone przez prawdziwy chaos, który panował w kontekście środków płatniczych w Kanadzie w XVII i XVIII wieku. W tamtym okresie w Kanadzie w obiegu znajdowały się funty szterlingi, franki francuskie, hiszpańskie talary, a także monety z Portugalii i Ameryki Południowej. Pierwszy dolar kanadyjski został wyemitowany przez Bank of Montreal w 1817 roku i wszedł do obiegu w Górnej Kanadzie oraz Quebecu. Waluta, jak nie trudno zgadnąć, wzorowana była na dolarze amerykańskim. Prowincje Atlantyckie Kanady przyjęły dolara kanadyjskiego 1 stycznia 1858 roku, zastępując nim funta szterlinga. Na terenie całej Kanady dolar kanadyjski został oficjalna walutą w 1871 roku wraz z przyjęciem Uniform Currency Act.

Do roku 1854 dolar kanadyjski miał częściowe porycie w złocie. Później zyskał pełne pokrycie, a pieniądz papierowy mógł był wymienialny na złoto bez ograniczeń. Kurs wymiany z dolarem amerykańskim wynosił 1:1, a w przypadku funta szterlinga za jedną jednostkę brytyjskiej waluty trzeba było zapłacić 4,8666 CAD. Kurs był stabilny, a nieznaczne wahania wartości dolara kanadyjskiego wynikały z różnic cen złota na lokalnych giełdach. Standard złota został porzucony w 1914 roku w związku z koniecznością finansowania działań wojennych w Europie.

Pokrycie dolara złotem wróciło jeszcze w latach 1926 – 1931. Później przyszedł czas na wielki kryzys oraz II wojnę światową. W międzyczasie, 4 lipca 1934 roku powołano Bank Kanady, co stanowiło część reformy systemu walutowego. Było to związane z upadłością kilku banków mających prawo do emisji dolara. 11 marca 1935 roku, w momencie rozpoczęcia działalności Bank of Canada wprowadzono także nowego, zunifikowanego dolara. W związku z wybuchem II wojny światowej zawieszono wymienialność waluty i wprowadzono sztywny kurs, który zniesiony został dopiero w 1951 roku. Później sztywny kurs powrócił na lata 1962 – 1970.

Władze monetarne Kanady

Bank of Canada, czyli Bank Kanady, określany także, jako że Kanada jest także krajem francuskojęzycznym Banque du Canada, pełni funkcję banku centralnego Kanady. Został utworzony na podstawie Bank of Canada Act 4 lipca 1934 roku i rozpoczął działalność 11 marca 1935 roku.

Historia Bank of Canada nie jest więc zbyt długa, ponieważ trwa zaledwie nieco ponad 80 lat.Na początku swojego istnienia Bank of Canada był instytucją prywatną, co miało uniemożliwić wywieranie wpływu na tę instytucję przez rząd Kanady. Bank of Kanada powstał dzięki premierowi Kanady R. B. Bennett’owi, który w 1933 roku utworzył Royal Commission on Banking and Currency, czyli Królewską Komisję Bankowości i Walut, a następnie złożył zalecenia dotyczące utworzenia krajowego banku centralnego. Projekt Bennett’a został poparty przez członków Królewskiej Komisji Bankowości i Walut oraz środowiska bankierskie w Kanadzie i Wielkiej Brytanii. Projekt poparty został również przez premiera Alberty, ponieważ farmerzy z jego prowincji nawoływali do uregulowania kosztów kredytu na poziomie centralnym.

Istotna zmiana w Banku Kanady nastąpiła cztery lata po utworzeniu banku, ponieważ BoC stał się szczególnym rodzajem przedsiębiorstwa państwowego i tym samym zaczął być zależny od kanadyjskich władz. 100 procent akcji obejmuje kanadyjskie ministerstwo finansów – jest to sto tysięcy akcji o nominale 50 dolarów każda.

Siedziba Banku Kanady znajduje się w stolicy kraju, Ottawie, w prowincji Ontario. Podstawowe zadania centralnego banku Kanady to zapewnienie gospodarczego rozwoju i finansowego bezpieczeństwa Kanady, formułowanie polityki pieniężnej, emisja dolara kanadyjskiego, utrzymanie stabilności finansowej kanadyjskiego sektora finansowego oraz zarządzanie funduszami rządowymi, a także świadczenie usług bankowych dla rządu federalnego, banków komercyjnych i innych klientów.

Ekonomista radzi:

Dolar kanadyjski ma niezwykle ciekawą historię, ale bardziej ekscytujący jest jego kurs w relacji do dolara amerykańskiego USDCAD. Bieżące notowania pary USDCAD sprawdzisz na rachunku demonstracyjnym. Pozwoli Ci on być na bieżąco z kursami ponad 3000 instrumentów finansowych z całego świata. Otwórz darmowe konto demo.

Kanadyjskie banknoty i monety

W obiegu znajdują się monety o nominałach 5, 10, 25, 50 centów oraz 1 i 2 dolary. Używane banknoty to z kolei 5, 10, 20, 50 oraz 100 dolarów kanadyjskich.

• 5-centówka, potocznie nazywania Nickel, bita jest ze stali, miedzi oraz niklu. Na rewersie monety znajduje się bóbr siedzący na skale.
• 10-centówka nazywana dime, podobnie składa się ze stali, miedzi oraz niklu, a na jej rewersie umieszczono szkuner Bluenose.
• Moneta 25-centowa – quarter – także wykonana jest ze stali, miedzi oraz niklu, a na jej rewersie pojawił się renifer tundrowy.
• Moneta 50-centowa, określana jako 50-cent piece, także składa się ze stali, miedzi oraz niklu, a na jej rewersie umieszczono herb Kanady.
• Na rewersie jednodolarówki zwanej loonie (stąd potoczne określenie dolara kanadyjskiego) wykonywanej z niklu i brązu do 2011 roku, a obecnie z miedzi i cyny umieszczono nura lodowca – duży gatunek wędrownego ptaka wodnego, po angielsku określanego jako common loon, skąd nazwa loonie.
• Z kolei na rewersie toonie, czyli kanadyjskiej dwudolarówki umieszczono niedźwiedzia polarnego na tafli lodu. Moneta ta składa się z dwóch części: obręczy, która do 2011 roku wykonywana była z niklu, a obecnie ze stali i niklu oraz z rdzenia, który do 2011 roku bity był z miedzi, aluminium i niklu, a obecnie odlewany jest z miedzi, aluminium, niklu i cynku.

Na awersach wszystkich monet znajduje się, z racji należności Kanady do Korony Brytyjskiej – Królowa Elżbieta II.

Na niebieskim banknocie 5 dolarów kanadyjskich umieszczono Sir Wilfrid’a Lauriera, siódmego kanadyjskiego premiera, rządzącego w latach 1896 – 1911 na awersie oraz Canadarm2 – kanadyjski robot, będący częścią Mobile Servicing System – robota używanego przez kosmonautów znajdujących się na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej podczas wykonywanych przez nich, w celu napraw i konserwacji stacji, spacerów kosmicznych oraz Dextre, inny kanadyjski robot będący częścią Mobile Servicing System.

Na dziesięciodolarówce w kolorze fioletowym umieszczono Sir John’a A. Macdonalda, pierwszego premiera Kanady, rządzącego w latach 1878 – 1891 na awersie oraz mapę kanadyjskiej sieci kolejowej Via Rail, pociąg pasażerski oraz pejzaż górski na rewersie.

Na awersie zielonego banknotu 20 dolarowego znajduje się Królowa Elżbieta II, a na rewersie The Canadian National Vimy Memorial – znajdujący się we Francji pomnik poświęcony Kanadyjczykom poległym w czasie I wojny światowej.

Na awersie czerwonej 50-dolarówki zobaczyć możemy Williama Lyon’a Mackenzie King’a – 10 premiera Kanady rządzącego od 1935 do 1948 roku, a na rewersie lodołamacz CCGS Amunndsen oraz mapę północnych regionów Kanady.

Najwyższy kanadyjski nominał – 100 dolarów jest koloru żółto-beżowego. Awers zdobi 8 premier Kanady – Sir Robert Borden zajmujący urząd od 1911 do 1920 roku, a rewers odkrycia medyczne – odkrycie insuliny, fiolka insuliny, nić DNA oraz elektrokardiogram.

Dolar kanadyjski na rynku Forex

Dolar kanadyjski jest siódmą najpopularniejszą walutą na rynku walutowym (stan na 2013 rok). Większą popularnością cechują się dolar amerykański, euro, jen japoński, funt szterling, dolar australijski i frank szwajcarski. Kanadyjska waluta wyprzedza z kolei meksykańskie peso, chińskiego juana i dolara nowozelandzkiego.

Dolar kanadyjski jest także piątą najpopularniejszą walutą rezerwową. CAD ceniony jest ze względu na polityczną i gospodarczą stabilność Kanady, jednak jego notowania są dość istotnie zależne od sytuacji na rynku towarowym, ponieważ Kanada jest istotnym eksporterem surowców takich jak ropa naftowa, gaz ziemny, aluminium, nikiel, miedź, cynk, ołów, molibden, kadm, kobalt, żelazo, uran, złoto, srebro czy platyna.