Strategia wskaźnikowa – podstawy metody Puria

Nie jest żadną tajemnicą, że większość traderów to zwolennicy analizy technicznej, którzy wprost uwielbiają korzystać ze wskaźników. Warto je stosować zarówno w handlu intraday jak i tradingu średnio- i długoterminowym. Niestety często, zamiast skoncentrować się na konkretnym wskaźniku i uczynić go bazowym, inwestorzy testują wiele z nich, co gorsza na jednym wykresie. Powoduje to generowanie sprzecznych sygnałów, przez co skuteczny handel okazuje się niewykonalny.

Istnieją jednak proste rozwiązania, oparte na skutecznych, sprawdzonych na wielu rynkach, niemal uniwersalnych wskaźnikach. Jednym z nich jest dość popularna i bardzo intuicyjna w wykorzystywaniu metoda Puria. Na czym ona polega? Przekonamy się poniżej:

Narzędzia wykorzystywane w metodzie Puria

Jak już wspomniano we wstępie, metoda Puria jest strategią wskaźnikową, opierającą się na podążaniu za aktualnie panującym trendem. Co więcej, stosuje się ją głównie w handlu intraday, bazując na wykresach M15, M30 lub H1. Do tradingu na jakich instrumentach inwestycyjnych metoda Puria sprawdza się najlepiej? Tych o dużej zmienności podczas każdej sesji i niskich spreadach. Najlepsze będą więc główne pary walutowe oraz najpopularniejsze indeksy giełdowe.

Średnie kroczące

Pierwszym narzędziem wykorzystywanym w metodzie Puria są średnie kroczące. Jednak, w tym przypadku nie stosuje się prostej średniej kroczącej SMA. Interesują nas dwie średnie kroczące ważone liniowo (LWMA) i jedna wykładnicza (EMA). Najpierw omówimy ten pierwszy rodzaj.

LWMA

Średnie kroczące wizualizują średnią cenę instrumentu finansowego w określonym przedziale czasowym. Jednak jest kilka różnych typów średnich kroczących. Zazwyczaj różnią się one sposobem, w jaki różne punkty danych są ważone lub jaki mają nadane znaczenie. Średnia krocząca liniowo (LWMA) jest podobna do prostej średniej kroczącej (SMA), ze wskazaniem że LWMA kładzie większy nacisk na najnowsze dane. Każdy punkt w tym okresie ma przypisany mnożnik (największy mnożnik dla najnowszego punktu danych, odpowiednio mniejszy dla kolejnych punktów), który zmienia wagę lub znaczenie tego konkretnego punktu danych. Następnie, podobnie jak w przypadku SMA, po dodaniu nowego punktu danych na początku, najstarszy punkt danych zostaje odrzucony. W przypadku metody Puria wykorzystuje się dwie średnie kroczące ważone liniowo 74-okresową i 85-okresową. Jednak, co bardzo ważne, nie są one obliczane standardowo po cenach zamknięcia, tylko po minimach danej świecy na wykresie.

EMA

Wykładnicza średnia krocząca (EMA) to z kolei średnia ważona, której wagi zmieniają się wykładniczo. Oblicza się ją na podstawie formuły, która wyższą wagę przyznaje aktualnym okresom, a mniejszą odległym. Każdy okres ma inną wagę. Przykładowo, przy średniej EMA z 5 okresów, to cena oddalona od 5 okresów od aktualnej będzie najmniej istotna, a ostatnia najbardziej. Dzięki temu EMA przebiega bliżej ceny niż prosta średnia krocząca oraz lepiej reaguje na silne ruchy na wykresie – najnowsze zmiany mają na nią większy wpływ. W przypadku metody Puria będziemy korzystać właśnie z 5-okresowej wykładniczej średniej kroczącej, obliczanej w sposób standardowy, czyli po cenach zamknięcia.

MACD

Kolejnym narzędziem wykorzystywanym w metodzie Puria jest wskaźnik MACD. Wskaźnik ten generuje sygnały na podstawie dwóch średnich wykładniczych (EMA). W wypadku tej strategii wskaźnik ukazuje różnicę pomiędzy średnią 15-okresową EMA a 26-okresową EMA. Nakładając oscylator na okno wykresu otrzymamy histogram poruszający się wokół poziomu zero, z przecinającymi się nawzajem histogramem MACD oraz linią Signal. Linia Signal to 1-okresowa prosta średnia krocząca SMA wyznaczana z linii MACD, prowadzona po wartościach zamknięcia. Wskaźnik MACD idealnie nadaje się do analizy dynamiki cen, wejść zgodnych z trendem i pozostawania w nim do czasu wygaśnięcia momentum.

Wejście w pozycję

W metodzie Puria sygnały generowane są przez punkty przecięcia się średnich oraz histogram MACD. Co ważne, w tej strategii handlujemy jedynie zgodnie z obowiązującym aktualnie trendem. Jak go zidentyfikować? W tym wypadku bardzo łatwo:

Long

Pozycję długą otwieramy, gdy:

• Średnia EMA 5 przecina od dołu średnie LWMA 75 i LWMA 85
• Histogram MACD znajduje się powyżej zera

Short

Natomiast pozycję krótką otwieramy, gdy:

• Średnia EMA 5 przecina od góry średnie LWMA 75 i LWMA 85
• Histogram MACD znajduje się poniżej zera

Co ważne, jeśli cena przebiła dwie średnie LWMA, a średnia EMA 5 tylko jedną, to niezależnie od sygnału MACD nie powinniśmy wchodzić na rynek.

Przykład long

Przykład otwarcia pozycji długiej:

Mamy tutaj wejście zgodnie z powyżej opisanymi warunkami, cena otwarcia to 110.026 (należy doliczyć koszty spreadu).

Przykład short

Przykład otwarcia pozycji krótkiej:

Powyższe wejście zgadza się z wyżej opisanymi warunkami, cena otwarcia to 109.944.

Wyjście z pozycji

W standardowym wariancie metoda Puria nie wykorzystuje sztywnych poziomów Stop Loss oraz Take Profit. W efekcie, pozycję zamykamy, gdy otrzymamy odwrotny sygnał w stosunku do wejścia.

Long

W przypadku pozycji długiej zamykamy transakcję, gdy:

• Średnia EMA 5 przecina od góry średnie LWMA 75 i LWMA 85, LUB
• Histogram MACD przecina od góry poziom zera

Short

Natomiast pozycję krótką zamykamy, kiedy:

• Średnia EMA 5 przecina od dołu średnie LWMA 75 i LWMA 85, LUB
• Histogram MACD przecina od dołu poziom zera

Przykład long

Przykład zamknięcia pozycji długiej:

Pozycję należało zamknąć po cenie 110.812.

Przykład short

Przykład zamknięcia pozycji krótkiej:

Pozycję należało zamknąć po cenie 109.477 (należy doliczyć koszty spreadu).

Metoda puria a Stop Loss

Jak więc widzimy obie pozycje przyniosły wyraźny zysk. Nie zmienia to jednak faktu, że handel bez zastosowania zlecenia Stop Loss – nawet w przypadku metody Puria – jest obarczony dość dużym ryzykiem. Z tego powodu, warto zmodyfikować tę strategię i dodać do niej ustawianie sztywnego poziomu Stop Loss, już przy otwieraniu zlecenia. Oczywiście jego szerokość jest uzależniona od osobistych preferencji tradera, instrumentu finansowego na którym handlujemy, oraz aktualnego poziomu zmienności na rynku.

Wydaje się jednak, że skoro bierzemy pod uwagę niskie interwały czasowe, zasięg zlecenia Stop Loss nie powinien przekraczać 15 pipsów, a w wielu przypadkach nawet 10, od poziomu wejścia w pozycję. Większy poziom ryzyka w przypadku tej strategii będzie po prostu zbędny, ponieważ przy metodzie Puria dość szybko staje się oczywiste czy dana transakcja okazała się skuteczna, czy może scenariusz został zanegowany.

Osobiście zalecam stosowanie przy metodzie Puria, kroczącego Stop Lossa (Trailing Stop). Jest to zlecenie Stop Loss, które automatycznie przesuwa się z ceną we wskazanej odległości od kursu wraz z powiększającym się zyskiem pozycji. W przypadku tej strategii, to rozwiązanie sprawdza się znakomicie i pozwala nam zmaksymalizować zyski.

Zarządzanie kapitałem przy stosowaniu metody Puria

Money management jest kluczowym zagadnieniem w funkcjonowaniu każdej strategii. Jeśli trader nieumiejętnie zarządza własnym kapitałem, jest na najlepszej drodze do poniesienia ogromnych, wprost nieodwracalnych strat na własnym rachunku inwestycyjnym. Metoda Puria będzie wymagała wielu interwencji na wykorzystywanym walorze. Najlepszym sposobem na osiągnięcie celu jest zdecydowanie jaką wielkość własnego kapitału inwestor jest w stanie zaryzykować. Zgodnie z literaturą poruszającą kwestie kontroli ryzyka wartość, którą jesteśmy skłonni stracić na pojedynczej transakcji nie powinna przekraczać 1% naszego depozytu.

Oczywiście jesteśmy w stanie ją wyznaczyć wyłącznie, gdy decydujemy się na ustawianie zlecenia Stop Loss. Natomiast, jeśli wybierzemy bardzo ryzykowny handel bez zabezpieczania transakcji, nasz money management będzie musiał koncentrować się na zarządzaniu wielkością pozycji. W tym klasycznym wariancie metody Puria, wielkość pojedynczej otwartej pozycji absolutnie nie powinna przekraczać 5% naszego kapitału ulokowanego na rachunku tradingowym.