Bank Japonii BoJ

Bank Japonii (z japońskiego Nippon Ginko) jest bankiem centralnym tego kraju. Powstał w 1882 roku, a jego centrala znajduje się w stolicy kraju, Tokio. Bank of Japan poza zwyczajowymi zadaniami banku centralnego ma także istotny wpływ (w osobie prezesa banku) na politykę gospodarczą japońskiego rządu. Bank Japonii obsługuje banki komercyjne działające na terenie tego kraju oraz banki centralne innych państw.

日本銀行

Historia Banku Japonii

Bank Japonii powstał w okresie Meiji, co przetłumaczyć można z japońskiego jako „Epokę Światłych Rządów”. Jest to okres przypadający od 8 września 1868 roku do 30 lipca 1912 roku – czas panowania cesarza Mutsuhito. Z jego panowania powstała większość nowoczesnych instytucji w Japonii.

Historia Banku Japonii zaczęła się jednak jeszcze przed panowaniem cesarza Mutsuhito. W Japonii funkcjonował system bankowy, który był wzorowany na Narodowym Systemie Banków stworzonym podczas wojny secesyjnej na terenie Stanów Zjednoczonych. Emitowane w Japonii banknoty były pokrywane wprowadzanymi regularnie na rynek, ogromnymi ilościami obligacji skarbowych, z których pozyskane fundusze w dużej części przeznaczane były na opłacanie usług samurajów.

W ramach funkcjonującego systemu do 1867 roku w Japonii powstały 153 ogólnokrajowe banki z prawem do emisji banknotów. Nadpodaż banków i pieniądza, wraz z ogromnymi wydatkami na przebudowę Japonii oraz liczne działania zbrojne służące tłumieniu miejscowych buntów doprowadziły do wysokiej inflacji. Aby zapanować nad monetarnym chaosem w 1871 roku wprowadzona została ustawa o nowej walucie, która wprowadziła jena japońskiego zastępując nim waluty poszczególnych lenn japońskich (każde lenno, zwane hanem posiadało własny pieniądz – hansatsu).

Niedługo później z kolei lenna zostały zastąpione przez istniejące do dzisiaj prefektury. Kolejnym krokiem było rozpoczęcie przebudowy systemu bankowego, a projekt ten wziął w swoje ręce pełniącego wówczas rolę ministra finansów książę Matsukata. W japońskim systemie pojawił się bank centralny, wzorowany na belgijskim Banque Nationale de Belgique (Narodowy Bank Belgii), który rozpoczął działalność 10 października 1882 roku. Jego nadrzędnymi celami było ustabilizowanie wartości jena japońskiego, walka z inflacją oraz zapewnienie wzrostu gospodarczego Japonii.

Był to bank prywatny, jednak pozostawał pod ścisłą kontrolą japońskiego rządu. Bank Japonii otrzymał monopol na emisję pieniądza, a wszystkie pozostałe banki przekształcono w banki komercyjne. Regulacje bankowe utworzono na wzór regulacji angielskich. Pierwsza emisja jenów japońskich z Banku Japonii nastąpiła w 1885 roku. W 1997 Japonia dołączyła do standardu złota, a w 1899 wszystkie pieniądze, które zostały wyemitowane przed pierwszą emisją banku Japonii zostały wycofane z obiegu. Bank Japonii działa od tego czasu niemal nieprzerwanie – krótka przerwa w jego funkcjonowaniu miała miejsce podczas okupacji wojsk alianckich po przegranej przez Japonię drugiej wojnie światowej.

Bank Japonii w przeciwieństwie do wielu innych banków centralnych nie jest niezależny, na co dowodem jest następujący przepis: „W uznaniu faktu, że kontrola walutowa i monetarna są składnikami ogólnej polityki gospodarczej, Bank Japonii powinien zawsze pozostawać w ścisłym kontakcie z Rządem i wymieniać z nim opinie, tak aby jego kontrola walutowa i monetarna harmonizowała z podstawowymi założeniami polityki gospodarczej rządu.”

Ekonomista radzi:

Bank Japonii odpowiada za podaż pieniądza i wysokość stóp procentowych w Japonii. Oba te czynniki mają bezpośredni wpływ na kurs japońskiego jena (JPY) do innych walut, między innymi dolara amerykańskiego (USD). Sprawdź aktualne trendy na USDJPY na bezpłatnym rachunku demo.

Władze Bank of Japan

Szefostwo Banku Japonii to prezes, dwóch wiceprezesów, audytorzy wykonawczy (maksymalnie trzech), dyrektorzy wykonawczy (maksymalnie sześciu) oraz kliku radców. Prezes oraz obaj wiceprezesi powoływani są przez rząd, ale ich kandydatury muszą zostać zaakceptowane przez obie izby parlamentu. Ich kadencja trwa pięć lat.

Przez rząd, na czteroletnia kadencję, powoływani są także audytorzy wykonawczy. Pozostali członkowie zarządu banku powoływani się przez ministra finansów na wniosek Rady Politycznej, która jest odpowiednikiem Rady Polityki Pieniężnej w Narodowym Banku Polskim. W jej skład wchodzi prezes, obaj wiceprezesi oraz sześciu szeregowych członków. Rada posiada przewodniczącego wybranego spośród dziewięciu osób zasiadających w Radzie Politycznej – nie musi to być prezes banku. Warto zauważyć, że prezes japońskiego banku centralnego ma bardzo duży wpływ na politykę gospodarczą rządu.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=XcxghpaoFRY&rel=0]

Cele i zadania BoJ

Zadania jakie postawione są przed Bankiem Japonii nie różnią się znacząco od zadań banków centralnych innych państw. Bank of Japan odpowiada za emisję banknotów i monet, prowadzenie polityki pieniężnej, nadzór nad japońskim systemem bankowym, pośrednictwo w transakcjach pomiędzy instytucjami bankowymi – można określić to jako pełnienie funkcji banku banków, współpracę międzynarodową, pełni także rolę pożyczkodawcy ostatniej instancji (pomoc w utrzymaniu płynności finansowej banków, które są zagrożoną utratą płynności) oraz zajmuje się działalnością badawczą i analizą ekonomiczną.

Siedziba Banku Japonii

Główna siedziba Banku Japonii zlokalizowana jest w dzielnicy Nihonbashi w stolicy kraju, Tokio, nieopodal starej kopalni złota Kinza i słynnej tokijskiej dzielnicy Ginza. Budynek banku powstał w 1896 roku i podobnie jak bankowe rozwiązania prawno – finansowe, wzorowany był na budynku Narodowego Banku Belgii.

Z racji, że miejsce to nie jest zbyt uczęszczane przez turystów za symbol Banku Japonii często uznawany jest budynek jego oddziału zlokalizowany w dzielnicy Nakanoshima w Osace. Odziały Banku Japonii znajdują się we wszystkich dużych japońskich miastach oraz w Londynie, Frankfurcie, Paryżu, Nowym Jorku, Waszyngtonie, Pekinie i Hongkongu.